ملاصدرا

صدرالدین محمد شیرازی، معروف به ملاصدرا، یکی از برجسته‌ترین فلاسفه اسلامی است که در قرن یازدهم هجری می‌زیست.

او بنیان‌گذار مکتب فلسفی حکمت متعالیه بود که ترکیبی از عرفان، فلسفه و الهیات اسلامی را ارائه داد.

ملاصدرا در جوانی در شیراز به تحصیل علوم مختلف پرداخت و سپس به اصفهان مهاجرت کرد، جایی که تحت تعلیم اساتید بزرگی چون میرفندرسکی و شیخ بهائی قرار گرفت.

ملاصدرا، محمدبن‌ابراهیم، فیلسوف و بنیان‌گذار حکمت متعالیه. محمدبن‌ابراهیم قوامی، معروف به صدرالدین شیرازی، فیلسوف و بنیان‌گذار حکمت متعالیه است. مکتب فکری ملاصدرا را می‌توان نقطه وصل تفکرات کلامی، فلسفی و عرفانی دانست. وی از یک‌طرف فیلسوفی اصیل و از سوی دیگر از محققان عرفان نظری است که با حفظ روش فلسفی، در سیر فلسفی به اثبات مدعای عرفان نظری به ویژه وحدت وجود رسید. ملاصدرا با استفاده از میراث فکری اسلامی و بنا نهادن مکتب خاص، فلسفه را نه تنها در روش بلکه در محتوا نیز با عرفان همسان کرد. امام‌خمینی از ملاصدرا با اوصاف و تعابیری یاد می‌کند که به خوبی نشان از عظمت وی در نگاه ایشان دارد. ایشان ملاصدرا را سرآمد اهل توحید می‌داند و در برابر گروهی که وی را صوفی و تکفیر می‌کنند دفاع می‌کند و بر این باور است که در تمام آثار ملاصدرا ایمان به خدا و پیامبر و ائمه معصومین موج می‌زند. تأثیر حکمت متعالیه بر آثار امام‌خمینی فراوان دیده می‌شود. ایشان فلسفه ملاصدرا را برگرفته از معارف و متون دینی می‌داند و مبانی و مسائل اصلی حکمت متعالیه را پذیرفته است از جمله آنها: وجود، حرکت جوهری، تشکیک در وجود، امکان فقری، جسمانیة الحدوث و روحانیة البقاء نفس، اتحاد عاقل و معقول و معاد جسمانی.

ادامه...